Фестываль | BY
Мы (не)адныя
Мастацкія выказванні ў межах III міжнароднага квір-фэста DOTYK.
графіка, жывапіс, аўдые-відэа інсталяцыі, перфоманс
︎ Даведацца больше пра DOTYK
20.02 — 05.03.2017
На пачатку 2017 году мы прапануем вам паразмаўляць на сур’езныя тэмы праз прызму блестак і шумоў: бежанства, памяць, вайна.
Гіпертрафіраваная (не) сур’езная назва выставы, на ўзроўні спадара Трампа з яго мэсэджамі. Ды і як можна быць сур’езным калі хочацца плакаць. Спадзяешся на нейкую міфачную супольнасць, а атрымліваешь пад дых.
Свабода, роўнасць і сястрынства – і вось вам камерцыялізацыя культуры. Карані, нацыянальныя, сэксуальная ідэнтычнасці – усе цудоўна, калі ты жывешь у манахромным свеце з добрай крэдытнай гісторыяй. А калі не?
Так што выстава пра нашае жаданне салідарнасці, падтрымкі, і пра ззянне.
Лала Аслікян/Lala Aslikyan (Арменія), VOX STUDIO (Беларусь/Германія), Дар’я Даніловіч (Беларусь/Францыя), Юлія Шафран (Беларусь/Літва), Аліса Олева (Расія/Брытанія), Міша Бадасян (Германія), Клара Алмеіда/Clara Almeida (Францыя), Калектыў “Грэчашча" (Дар’я Даніловіч/Дар’я Трайдэн/Клара Алмеіда) (Францыя/Беларусь).
Экспазіцыя:
фатаграфка Аляксандра Канончанка
VOX STUDIO
![]()
![]()
лесбі-марш на мота-байках- штогодовае мерапрыемства, адбываецца пад лозунгам бачнасці лесбіянак і квір жанчын і паляпшэння сацыяльных умоваў жыцця
![]()
лесбі-марш на мота-байках- штогодовае мерапрыемства, адбываецца пад лозунгам бачнасці лесбіянак і квір жанчын і паляпшэння сацыяльных умоваў жыцця
фетыш-фэст у Берліне
Міша Бадасян. Прысціна
![]()
![]()
![]()
Аліса Олева
![]()
недо аудио-композиция.
История подавления. как часто ты начинал что-то говорить о себе, но недоговаривал? эксперимент по созданию архива утраты. тебе предлагается записать на предоставленный плеер-диктофон историю о ситуации в твоей жизни, когда ты недосказал/а что-то; начал/а говорить, но остановился/ась на полуслове, замолчал/а или заговорил/а о чем-то другом. по завершении свою запись отматываешь назад, насколько захочешь. следующий участник записывает там, где остановился предыдущий. и тоже потом отматывает в итоге получается трек из «недо», из навсегда скульптурно-высеченных в звуке недосказанностей и недомолвок. Доступно для записи в течение 3 часов каждый день фестиваля
с другой работой художницы ты можешь познакомиться тут
недо аудио-композиция.
История подавления. как часто ты начинал что-то говорить о себе, но недоговаривал? эксперимент по созданию архива утраты. тебе предлагается записать на предоставленный плеер-диктофон историю о ситуации в твоей жизни, когда ты недосказал/а что-то; начал/а говорить, но остановился/ась на полуслове, замолчал/а или заговорил/а о чем-то другом. по завершении свою запись отматываешь назад, насколько захочешь. следующий участник записывает там, где остановился предыдущий. и тоже потом отматывает в итоге получается трек из «недо», из навсегда скульптурно-высеченных в звуке недосказанностей и недомолвок. Доступно для записи в течение 3 часов каждый день фестиваля
с другой работой художницы ты можешь познакомиться тут
Калектыў “Грэчашча" (Дар’я Даніловіч/Дар’я Трайдэн/Клара Алмеіда)
Дар’я Даніловіч
Групіроўка eeefff ( у межах Yes, everything now)
2 сакавіка, ЧТ, 20.00
Апавяданне-трылер пра ўзаемадзенне робатаў і людей, пра нечалавечых актараў, пра аўтаномію кібермашын “Чалавек, які працуе чалавекам”.
![]()
2 сакавіка, ЧТ, 20.00
Апавяданне-трылер пра ўзаемадзенне робатаў і людей, пра нечалавечых актараў, пра аўтаномію кібермашын “Чалавек, які працуе чалавекам”.
Клара Алмеіда / Clara Almeida
![]()
![]()
Юлія Швабовіч. "Жанчына"
![]()
![]()
Хто такая жанчына? Біясацыяльная істота, якая жыве ў цесных рамках грамадскіх чаканняў і уяўленняў аб ёй самой. Ад жанчыны жадаюць значна большага, чым ад эталоннага аб’екта гуманізма: мы працуем у тры смены, мы павінны даць найлепшы вынік нашай дзейнасці за кароткі перыяд часу, нас замыкаюць на нашай цялеснасці, пры гэтым сістэматычна робяць нас прадметам гвалту.
Мы жывем у цеснай клетцы сацыяльных чаканняў, але пры гэтым большасць з нас нават не заўважае гэтага факта. Мільёны і мільярды жанчын сёння працагваюць пакутаваць ад фізічнага і вербальнага гвалту, падсвядома спадзяючыся выбрацца з гэтага балючага віру з дапамогай прыкладных паводзін і сэксуалізаванага знешняга выгляду.
Кадры “Жанчына” дэманструюць сукупны вобраз палавіны чалавецтва, не ўтойваючы ад гледача нічога. Мы штодзенна церпім боль, здзекі і прыніжэнні, але большасць з нас заўсёды спадзяецца на лепшае, і мы не просім дапамогі, нават калі яна нам вельмі патрэбна.
Хто такая жанчына? Біясацыяльная істота, якая жыве ў цесных рамках грамадскіх чаканняў і уяўленняў аб ёй самой. Ад жанчыны жадаюць значна большага, чым ад эталоннага аб’екта гуманізма: мы працуем у тры смены, мы павінны даць найлепшы вынік нашай дзейнасці за кароткі перыяд часу, нас замыкаюць на нашай цялеснасці, пры гэтым сістэматычна робяць нас прадметам гвалту.
Мы жывем у цеснай клетцы сацыяльных чаканняў, але пры гэтым большасць з нас нават не заўважае гэтага факта. Мільёны і мільярды жанчын сёння працагваюць пакутаваць ад фізічнага і вербальнага гвалту, падсвядома спадзяючыся выбрацца з гэтага балючага віру з дапамогай прыкладных паводзін і сэксуалізаванага знешняга выгляду.
Кадры “Жанчына” дэманструюць сукупны вобраз палавіны чалавецтва, не ўтойваючы ад гледача нічога. Мы штодзенна церпім боль, здзекі і прыніжэнні, але большасць з нас заўсёды спадзяецца на лепшае, і мы не просім дапамогі, нават калі яна нам вельмі патрэбна.
Юлія Шафран
